โรคกระดูกพรุนคือภาวะที่กระดูกมีความอ่อนแอและเปราะ เสี่ยงต่อการแตกหักจากการหกล้มหรือแม้กระทั่งแรงที่กระทำต่อกระดูกเพียงเล็กน้อย กระดูกมีการสร้างและทำลายพร้อมๆกันตลอดเวลา ในวัยเด็ก กระดูกจะถูกสร้างได้ไวกว่าที่ถูกทำลายดังนั้นมวลกระดูกจึงเพิ่มขึ้นตามการเจริญเติบโต

ปัจจัยเสี่ยง

ปัจจัยเสี่ยงในการเกิดโรคกระดูกพรุนเกิดได้จากหลายสาเหตุดังต่อไปนี้

• เพศ – ผู้หญิงมีความเสี่ยงในการเกิดโรคกระดูกพรุนมากกว่าผู้ชาย

• อายุ

• ประวัติการหกล้มและกระดูกหัก

• พันธุกรรม

• การใช้ยาที่ส่งผลกระทบต่อกระดูก

อย่างไรก็ตาม ปัจจัยเสี่ยงบางอย่างอาจสามารถใช้วิธีการปรับวิถีชีวิตประจำวันเพื่อช่วยลดความเสี่ยงได้มากขึ้น

• การสูบบุรี่และการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

• น้ำหนักลด (Weight loss) และภาวะทุพโภชนาการ

• ความเครียด

• การไม่ออกกำลังกาย

อาการแสดง

โดยทั่วไปในช่วงแรกของการสูญเสียมวลกระดูกมักไม่พบอาการใดๆ อย่างไรก็ตามหากกระดูกได้มีความอ่อนแอและเสี่ยงแตกหักโดยภาวะกระดูกพรุนแล้วนั้น ควรต้องหมั่นสังเกตุอาการดังนี้

• การแตกหักของกระดูก

• ท่าทางและอิริยาบถที่เปลี่ยนไปจากปกติ

• การสูญเสียความสูงเมื่อระยะเวลาผ่านไป

• อาการปวดหลัง

อาการบาดเจ็บที่พบได้บ่อยจากโรคกระดูกพรุนคือ ข้อมือหัก แขนหัก สะโพกหัก อุ้มเชิงกรานหัก หรืออาจถึงขั้นกระดูกสันหลังหัก โดยการไอหรือจามอาจส่งผลให้กระดูกซี่โครงหักและมีอาการปวดได้

การรักษา

การรักษาสุขภาพกระดูกให้แข็งแรงเป็นเรื่องที่สำคัญและควรทำเพื่อชะลอการเกิดโรคทางกระดูก โปรดติดตามอ่านบทความเรื่องสุขภาพกระดูกสำหรับข้อมูลเพิ่มเติม ยาที่ใช้ในการรักษาโรคกระดูกพรุนมีหลายขนานดังนี้

• ยากลุ่ม Bisphosphonates – มีทั้งรูปแบบเม็ดเพื่อรับประทานและแบบฉีด และความถี่การให้ยาแตกต่างกันตามตัวยาแต่ละตัว (ทุกวัน ทุกสัปดาห์ ทุกเดือนหรือทุกปี)

• ยากลุ่มชีววัตถุ (Biologics) แบบฉีด

• ยากลุ่มฮอร์โมน

• ยากลุ่ม Anabolic agent

เมื่อไหร่ควรพบแพทย์

หากท่านมีความกังวลเรื่องปัจจัยเสี่ยงต่อโรคกระดูกพรุน สามารถติดต่อรับการตรวจคัดกรองด้วยเครื่องมือที่แม่นยำได้ที่โรงพยาบาลธนบุรี บำรุงเมือง